..Köprü..

Hepimiz bazen birileriyle o kadar yakınlaşırız ki;

Dostluğumuzu ya da kardeşliğimizi hiçbir şey engellemiyormuş gibi görünür...

Bizi ayıran küçücük bir köprü vardır, hepsi o kadar...

Ama tam sen bu köprüye adım atacakken sana şu soruyu sorsam:

“Bu köprüyü geçip bana gelir misin?...”

İşte o anda artık bunu istemeyiverirsin, sorumu tekrarlasam öylece suskun kalırsın...

O andan itibaren aramıza dağlar ve azgın nehirler girer, bizi ayıran ve birbirimize yabancılaştıran duvarlar bitiverir önümüzde ve bir araya gelmek istesek de artık yapamayız...

Ama o küçücük köprüyü düşündüğünde, sözcüklere sığmayacak kadar büyüyüverir gözünde; yutkunur ve şaşar kalırsın...

(...Friedrich Nietzsche)